In Utrecht verdwijnt het zeelandschap. Dat is niet een boodschap die je met de aanstormende klimaatcrisis zou verwachten. Het gaat dan ook niet over geologie, maar over het enorme kunstwerk Zeelandschap van David van de Kop. Dat moet wijken voor de vernieuwing van het Smakkelaarsveld. Maar niemand wil het hebben.
Lees verder
De woningnood is hoog en nergens is fatsoenlijke woonruimte te vinden. Behalve in Baarn. Daar staat paleis Soestdijk al een tijdje leeg. Anti-kraak is geen optie. Een asielzoekerscentrum gaat het ook niet worden. Wel vreemd eigenlijk: Het gebouw werd namelijk al vanaf de 19e eeuw bewoond door immigranten: de aangetrouwde leden van het koninklijk huis.
Lees verder
Het Walburgisplein is een van de eerste stukken van Arnhem waar tijdens de wederopbouw weer een gesloten geheel ontstond. Er werd niet gereconstrueerd, want de situatie werd radicaal anders dan voor de verwoesting. Het werd een dorps hofje rond de kerk dat sterk contrasteert met de rest van de naoorlogse binnenstad. Heel sterk zelfs: Het […]
Lees verder
Aan de Juliana van Stolberglaan in Den Haag staat een groteske grijze ruïne. Hoewel het hier om een conservatorium gaat, is conservatie niet echt aan de orde. Het gebouw verdwijnt omdat er geen passende herbestemming voor kan worden gevonden. Dat is wel vreemd: gebouwd in 1980 is het pas 43 jaar oud. Te vroeg voor […]
Lees verder
Op de A3 langs Düsseldorf passeer je het bekendste dal ter wereld: het Neanderthal. De naamgever van de iconische oermens die we allemaal zo goed kennen van schoolboekjes, carnavalskostuums en het gedrag van sommige collega’s .
Lees verder
Aan de grens bij het Twentse gehucht Mander liggen twee enorme cirkels in het land. De cirkels van Mander of-Jannink. ook wel bekend als de BH van Mander. Wie dat te seksistisch vindt mag ze ook de Ballen van Jannink noemen. Door de grootte is dit waarschijnlijk het enige vruchtbaarheidssymbool dat vanuit de ruimte zichtbaar […]
Lees verder
Het postkantoor wedijverde met stationsgebouwen, concertzalen en musea als het ging om representatieve architectuur. De kasteelachtige gebouwen waren een prachtstuk van vrijwel alle steden en dorpen en regelden alles dat met communicatie te maken had. Tot 2011. Toen zette de post er een punt achter. Een Servicepunt.
Lees verder
De dood van Elisabeth II heeft heel wat emoties losgemaakt. Dat was het dan ook wel, want verder had het staatshoofd geen invloed van betekenis meer. Wel bijzonder was haar lange regeerperiode. Daardoor vormde ze een zeldzame levende verbinding tussen twee tijdvakken die mentaal al een tijdje op gespannen voet met elkaar staan. Hoewel ze […]
Lees verder
Soms krijg je een geschenk dat je nooit zou willen hebben en dan nog jaren in de weg staat. Als je zoiets als stad in je maag krijgt gesplitst kan dat een flink probleem opleveren. Je kunt het immers niet in de kelder mikken en weer afstoffen en snel weer opstellen als de trotse gever […]
Lees verder
Kreuzberg hip? Wel als je geld hebt. De huizen zijn inmiddels onbetaalbaar en de toeristen komen in groten getale en vragen zich waarschijnlijk stiekem af wat er nou zo bijzonder aan is. Heel Kreuzberg? Nee een klein stukje houdt dapper stand tegen hipsters en toeristen. Moeilijk is dat niet, want het stukje post-puin architectuur wordt […]
Lees verder
Hoewel de arbeidersklasse in het begin van de 20e eeuw flinke materiële vooruitgang had geboekt bleef er op het geestelijk vlak nog wel wat te wensen over. Het uitputtende werk in de fabrieken was afstompend en had nog weinig met life long learning te maken. Om ervoor te zorgen dat de arbeider zich niet helemaal […]
Lees verder
Parkeergarages zijn boeiende functionele gebouwen die op architectonisch gebied het slechtste in de mens losmaken. Als Dante in het bezit van een auto was geweest had hij zijn Hel beslist in een parkeergarage gesitueerd. De Springweg garage is beslist geen uitzondering op die regel en de schrijver van de Goddelijke Komedie had het er absoluut […]
Lees verder
De Mandelabrug in Arnhem rust op een woud van ruw betonnen palen in een golvende woestijn van vaalblauwe en vuilwitte stenen waar her en der auto’s geparkeerd staan Dit gebied is overduidelijk door God verlaten, maar er was wel een Schepper: Het was Peter Struycken en we hebbben hier met een staaltje van zijn ruimtekunst te […]
Lees verder
Het Damiers complex, gebouwd tussen 1976 en 1978 bestaat uit 640 woningen verdeeld over vier gebouwen. Wie door de benamingen van die torens (Champagne, Bretange, Anjou, Dauphiné) denkt aan fraaie vergezichten komt bedrogen uit. Het verbindende element is beton. Nog meer verbinding geven de steentjes: Die zijn gemodelleerd met nopjes die aan een soort chinese lego imitatie […]
Lees verder
Troosteloos Optimisme 